ท้องขณะเรียน ป.เอก ท้อมาก กลัวจบไม่ทันคลอด

จขกท เรียน ป เอก (จบโทแล้วทำงานประมาณ2ปีจึงมาเรียนต่อ)ด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ม.ชื่อดังแห่งนึงค่ะ เรียนมาประมาณ 6ปีแล้ว ตอนนี้อยู่ในช่วงที่เหลือแค่เขียน paper publication, เขียนเล่มและสอบ defence ซึ่งตอนนี้ขอเล่าตามตรงเลยนะคะ จขกท เริ่มหมดไฟมาตั้งแต่ปี 60 และรู้สึกว่าสิ่งที่ทำวิจัยมาและเรียนมาไม่ใช่สิ่งที่อยากทำเป็นอาชีพในอนาคต(ตอนแรกเลยอยากเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยค่ะ แต่พอมาเห็นน้องที่จบก่อนเรามาเป็น แล้วเจอกับอะไรๆบ้างเราหมดศรัทธาไปเลยค่ะ ลึกๆบอกตัวเองเสมอเลยว่า ไม่น่ามาเรียนเลย) และช่วงเมษาปีนี้ จขกท ไปพบจิตแพทย์และพบว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า (ซึ่งเราก็รู้ตัวเองมาสักพักเพราะรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วเลยตัดสินใจไปค่ะ) รักษาได้ประมาณ 6เดือน เราก็ท้องน้องค่ะ (จขกท อายุ 33, แต่งงานแล้ว) หมอก็ให้งดยา ช่วงแรกแพ้ท้องหนักมากทำอะไรไม่ได้เลย ก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องของฮอร์โมน แต่ก็รู้สึกตัวเองเหมือนกลับมาเป็นซึมเศร้าอีกครั้ง (ห่วงลูกในท้องมากค่ะ)
ตอนนี้เราเลื่อนสอบมาแล้ว 1ครั้ง และกำหนดสอบอีกครั้ง คือ กพ ปีหน้า (กำหนดคลอดคือ พค) ตอนนี้เร่งเขียนเปเปอร์เพื่อซับมิท ใช้เพื่อขอยื่นสอบรอบสอง เพราะทางคณะเร่งรัดมาแล้วว่าต้องจบได้แล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่ตอนนี้ จขกท ไม่มีกะจิตกะใจจะทำแล้วค่ะ ด้วยความกดดันอะไรต่างๆ ตอนนี้ใจคือท้อมากว่าจะจบมั๊ย เพราะคิดว่าถ้าคลอดน้องออกมาคงไม่มีเวลามาทำแน่ๆค่ะ และถ้าจบแล้วคงไปทำงานด้านอื่นเลย(ที่บ้านมีธุรกิจเป็นของตัวเองค่ะ จขกท น่าจะทำงานที่ดูแลลูกได้ตลอด ไม่ได้จะไปสมัครงาน บริษัทหรือราชการ) มันก็เลยสองจิตสองใจว่า กัดฟันทนทุกข์ทำให้จบๆไป กับทิ้งเลยดีมั๊ยนะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วแต่ก็คิดเสียดายเวลาที่เรียนมา แต่อีกใจก็ห่วงลูกในท้องเพราะสุขภาพจิตแย่มาก

อยากจะขอคำแนะนำ ข้อคิด ประสบการณ์ของท่านที่ผ่านการเรียน ป.เอกมาอย่างหมดไฟแต่ก็ผ่านมาได้ ช่วยเล่าให้ฟัง,แนะนำหรือเตือนสติ จขกท ด้วยค่ะ หรือมีท่านไหนเรียนจบ ป.เอกมาแล้วต้องมาเลี้ยงลูกเป็นแม่บ้านเฉยๆบ้างมั๊ยคะ โดนคนนินทาบ้างมั๊ยว่าเรียนมาตั้งสูงแต่มาอยู่บ้านเลี้ยงลูก